Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο Κήπος Του Τελευταίου Έρωτα

Μια βόλτα στον κήπο του τελευταίου ΄Ερωτα μπορεί να θυμίσει τα βαθιά ριζωμένα συναισθήματα που μοιάζουν με καρποφόρα δέντρα διάσπαρτα στο μονοπάτι των σχέσεών μας...
Όταν κάποιος  δοκιμάσει τους καρπούς τους  μαθαίνει καλύτερα τον εαυτό του μέσα από τον άλλον, με το τίμημα να χάσει για πάντα την ονειρική κατάσταση της πρώτης ανατριχίλας και να κατοικήσει σ' ένα νέο τόπο που η Θυσία της Αιώνιας Αγάπης μεταφράζεται σ' ένα εγώ που γονατίζει μπροστά στο εσύ και έτσι μόνο μπορεί να λυτρωθεί...


''Οι ρίζες και οι καρποί μου σε προσκυνούν.
Ότι έχω και ότι είμαι έρχεται καταπάνω σου με ορμή.
Ζητά να σε φτάσει.
Τα νερά με τα κύματα μου ορθώνονται.
Οι κορυφές των βουνών μου  γδέρνουν με τα δέντρα  τον άνεμο.
Τα ηφαίστεια μου λιώνουν με την λάβα τους  σάρκες
για να σ' εντυπωσιάσουν.
Αχόρταγα στερεύεις τα ποτάμια μου .
Μάταια στέλνω σύννεφα γυρεύοντας να σου κρυφτώ.

Σε περιέχω. Με περιβάλεις. Ξημέρωνέ με''...

Απόσπασμα από το βιβλιό ''Κήπος Του Τελευταίου Έρωτα''
                                                           Μαριάντζελα Γκίντη
                                                             Eκδόσεις Scene 10-7
Στην Φωτογραφία η ηθοποιός Χριστίνα Μουδάτσου

https://www.facebook.com/mariangela.gindi

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συνέντευξη Νίκου Ζωιδάκη στην Μαριάντζελα Γκίντη

Ο μεγάλος Νίκος Ζωιδάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1969  με καταγωγή από τις Βουβές Κισσάμου και ασχολήται επαγγελματικα με την λυρα από το 1981.Ο ταλαντουχος κρητικός  της αυτοσχέδιας μαντινάδας , μοναδικός δεξιοτεχνης της λύρας, ο ανθρωπος που ταξιδευει με την φωνή και την διάθεσή του οσους τον παρακολουθούν ,εχοντας ήδη τετραπλό πλατινιένιο δίσκο εξασφάλισε  την  ευρεία αποδοχή και την αγκαλιά από τους Ελληνες. Ενας καλλιτέχνης που έχει το χάρισμα να σου μεταφέρει με την φωνή και την λύρα του την παράδοση παντρέυοντάς την με τον συνχρονο παλμό της εποχής .Οι στίχοι του σαν χρωματιστοι πολύτιμοι  λίθοι που φοράμε όλοι οι Ελληνες για να γιορτάσουμε ,να θυμηθούμε ,να νοσταλγήσουμε μαζί του .... Μ.Γ.-Τι σας οδήγησε να δημιουργήσετε την πρώτη σας μαντινάδα?Ποιά ήταν αυτή και ποιο το πρώτο σας κοινό? Ν.Ζ.-Η πρωτη μαντιναδα που εβγαλα ηταν : "δεν εχει νομους η καρδια για να την εδικασεις μη μου μιλας για λογικη τα λογια σου θα χασεις".την εβγαλα και την ειπα στο πατερα

Βιογραφικό Μαρία Αγγελική Γκίντη

Η Μαρία Αγγελική Γκίντη γεννήθηκε στην Αθήνα.Σπούδασε υποκριτική τρία χρόνια στον Πειραικο Συνδεσμο και απεκτησε πτυχίο μετα απο τελικές εξετάσεις του υπουργείου Πολιτισμού το 2004. Αμεσως μετα συνεχισε τις σπουδές της στο New York College στην σκηνοθεσία και το σενάριο.Την περίοδο αυτή ξεκίνησε η δουλειά της σαν υπεύθυνη επικοινωνίας στο γραφείο θεατρικών παραγωγών Τ exnis και η πρακτική της στον ΑΝΤ και το 2006 δουλεύει σαν βοηθός σκηνοθέτη σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές-Ερωτας-δεληγιαννειο παρθεναγωγείο κτλ.Συνεργάζεται και με την On Productions ,PLD για τις σειρές ΄΄αν μ αγαπάς΄΄,΄΄ζωή ξανά'',και ΄΄όλα στον αέρα''. E νδιαμεσα ανεβάζει σε δική της σκηνοθεσία το΄΄Ακραία κωμικά φαινόμενα''και την ''Απώλεια''στο Θέατρο Δωρας Στράτου. Επίσης σκηνοθετεί τρείς ταινίες μικρου μήκους σε συνεργασία με τον Μενιο Δριτσα και την ΕΡΤ -και συμμετεχει σε φεστιβαλ δράμας -Θεσ/κης και το Athens Video Art Festival. Παρουσιάζει την πρώτη της πρ

Το αυθεντικό -από την Στέλλα Πετκάρη

Ξέρεις τι είν’ τ΄ αυθεντικό; Αυτό που δε λερώνεται… κι είναι σα σφαίρα γυάλινη, καθάρια, διαυγής; Όσο κι να το λαχταράς, όσο κι αν το μιμείσαι, αν δε κατέχεις τ΄ άθλημα… σεβάσου το… και φύγε! Ξέρει να υπερασπίζεται τ΄ αληθινό κι ατόφιο και στάση έχει στη ζωή…. τη γνήσια ματιά. Κι αν το θωρείς προσβάσιμο και θες να τ΄ αποκτήσεις σκέψου και ζύγιασε καλά … τις αντοχές που έχεις. Γιατί ειν’ αυτό που θα σου πει … να δεις μες την ψυχή σου! Να σε φιλτράρει προσπαθεί και να σε προσμετρήσει… Κι αν το αντέξεις όλ΄ αυτό και νοιώσεις και το φως του, τότε να ξέρεις μάτια μου, πως θα ζητά… το όλον! Και δε θα συμβιβάζεται στο λίγο και στο ίσως αλλά μονάχα στο… πολύ στο… πάντα και … «μαζί»! Στέλλα Πετκάρη φωτο Μαριάντζελα Γκίντη Μπέλεση