ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΓΚΙΝΤΗ Mariangela Gindi

Αν στον κήπο τησ εδέμ υπήρξε το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, στον κήπο του τελευταίου έρωτα υπάρχει το δέντρο της γνώσης του εγώ και του εσύ. Κάνοντας την''αμαρτία''κανείς να δοκιμάσει τους καρπούς του μαθαίνει καλύτερα τον εαυτό του μέσα απο τον άλλον, με το τίμημα να χάσει για πάντα την ονειρική κατάσταση της πρώτης ανατριχίλας και να κατοικήσει σ ένα νέο τόπο που η θυσία της αιών ιας αγάπης μεταφράζεται σ ένα εγώ που γονατίζει μπροστά στο εσύ και έτσι μόνο μπορεί να λυτρωθεί... Ετσι φτιάχτηκε σιγά-σιγά λοιπόν αυτός ο τόπος ο'' κήπος του τελευταίου έρωτα΄΄ που φιλοξενεί κάθε ανθρώπινη αδυναμία αλλά και το φως που γεννιέται όταν είμαστε αιχμάλωτοι μιας άλλης ψυχής..Ενα μέρος που φυλάει μέσα του κάθε αίσθηση κάθε μυρωδιά και κάθε ήχο από την συνεύρεση αυτή... Στα κείμενα και στα ποιήματα του βιβλίου οι ήρωες περιγράφουν όσα ποτέ δεν έχουν μοιραστεί με κανέναν .Λαχταρούν να πουν την μεγαλύτερη αλήθεια τους σ εκείνον που έχουν αγαπήσει. Στον Κήπο...

ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ Στα τυφλά προχωρώ  μ όνειρα-παραληρήματα σε δικους σου διαδρόμους  που τωρα πια μου κρύβουν μυστικά . Ο δικός μας κήπος κάποτε  ήταν ανθισμένος , τώρα είναι γεμάτος ζωύφια και σκόνη. Αυτό είναι το τοπίο μου σήμερα. Σαν να με κρατάς σ ένα χρυσό κλουβί  κρεμασμένο στον χρόνο με την πορτα ανοιχτή μονάχα στο παρόν...Η μνήμη μου εχει σβήσει...Το έκανες  θαρρώ μ΄ ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων σου- ετσι ο χρονος μετρα απο τότε,με το υγρό σου βλέμμα να ταξιδεύει πάνω στο σώμα μου... Καταφέρνω να δραπετεύω μερικές νύχτες  και σ'άλλες διαστάσεις του χρόνου... Προχωράω και βρίσκομαι όλο και πιο ψηλά. Συναντώ εκείνο το ξαφνικό κενό-που νιώθεις λίγο πριν  το μέλλον  σου αποκαλυφθεί. Αμεσως μετά ,κάθε φορά ,η ίδια εικόνα : Το κλουβί απο μακριά γίνεται σκακιέρα - απέναντι εσύ και ανάμεσά μας τόσοι νεκροί... απο το βιβλιο ΄΄ό κηπος του τελευταίου Ερωτα΄΄