''Η Mαριάντζελα Γκίντη ανοίγει μια πόρτα περιήγησης στον κήπο του έρωτα.Ένας κήπος άγνωστος και ταυτόχρονα δικός μας. Μέσα από ένα περίπατο μας εισάγει ταυτόχρονα σε τόπους μυστικούς και εξωπραγματικούς .Είναι η ποίηση που μας αφήνει την μια να ακούμε τον ήχο σπασμένων γυαλιών κάτω από τα παπούτσια μας και την άλλη λαχανιάσματα και το θρόισμα των φτερών των πουλιών που πετάνε το σούρουπο. Είναι η ποίηση της μουσικής που συνοδεύει τον ήλιο όταν αντανακλά σε στάσιμα νερά ανάμεσα σε καλαμιές.
Κι ο θρήνος! Το μέγα κακό του Έρωτα!
‘’ Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος αντιπαλός μουΕάν μείνω θα γίνω αδιάφοροςΣτα μάτια σαςΥπάρχει άραγε χειρότερη μοίρα για μένα ; ‘’Η ποίηση στο ΄΄ Κήπο της Εδέμ ‘’ είναι Γυναίκα. Τόσο πολύ, τόσο βαθιά και άρτια εισχωρεί μέσα στη δαιδαλώδη γυναικεία φύση , χωρίς να διστάζει, χωρίς ούτε στιγμή να χάνει το δρόμο , που σκέφτεσαι, δεν μπορεί Γυναίκα έχει γράψει την ‘’ Γέφυρα’’ .‘’ Κάθε βράδυ παλεύω στο χώμαΚαι το ξημέρωμα στο διάστημα’’H Μαριάντζελα Γκίντη γράφει με το αίμα της. Απογειώνει την γραφή με όλο της το είναι. Πνευματικά και ψυχικά αφού η ποίηση της είναι εικόνα και παράσταση την ίδια ώρα που πάνω απ΄όλα είναι αριστογραμμένος λόγος. Όχι σαν μια γυναίκα , όχι σαν δύο αλλά σαν πολλές γυναίκες. Δεν υποφέρει μια φορά. Και δεν υποφέρει μ΄ένα τρόπο αλλά με πολλούς τρόπους.‘’Ο έρωτας φεύγει από το νησίΓυναίκες που μαζεύουν τα βέλη από την γηΖουν με την ανάμνηση τουΑνάμεσα σ΄εγκώμια και κατάρες.Γυναίκες, Ερινύες, μαινάδες. Φωνάζουν στο ΄΄Ήλιος εσύ!’’Η υστερία με ύψιλον κεφαλαίο . Να την βλέπεις και να πισωπατάς. Ιερή μανία . Γενναιότητα. Οίστρος και αυτοθυσία . Κάποιες φορές δεν είναι αγάπη πια. Το ξέρεις. Είναι πάθος ,εμμονή.Ο Γρηγόρης Βαλτινός, η Χριστίνα Μουδάτσου..... δίνουν φωνή στον ύμνο στον έρωτα. Ο ‘’ κήπος στην Εδέμ’’ είναι ένα καθαρό απόσταγμα θρήνου και την ίδα στιγμή μια αποθέωση της ζωής.‘’ Στα τυφλά προχωρώ , μ΄όνειρα παραληρήματοςΣε δικούς σου διαδρόμουςΠου τώρα πια μου κρύβουν μυστικάΟ δικός μας κήπος κάποτε ήταν ανθισμένοςΤώρα είναι γεμάτος ζωύφια και σκόνηΑυτό είναι το τοπίο σήμερα’’
Μια γυναίκα αισθάνεται . Μια γυναίκα άλλοτε μάγισσα , άλλοτε παρθένα. Ακουμπά τον έρωτα με τα μυστικά της γυναικείας φύσης . Σαν μια Πηνελόπη που στιγμές στιγμές παραφρονεί , ξεσπά , θρηνεί. Ίσως γιατί δεν σκότωσε εκείνη τον έρωτα για να πεθάνει μαζί του ;Ποιός να αντέξει να απαντήσει το ερώτημα ;
Στην ποίηση της Μαριάντζελας Γκίντη ακούς , βλέπεις και κυρίως αισθάνεσαι μια αόρατη χορωδία πολλών γυναικών, που τραγουδούν τον ρυθμό που ο έρωτας επιβάλλει. Ακυρώνοντας την ίδια στιγμή για χάρη του , το τρομερό τους μέρος. Έτσι κι αλλιώς οι έννοιες της θυσίας και της γυναικείας φύσης είναι σφιχταγγαλιασμένες. Η γυναίκα για να γεννήσει πρώτα πεθαίνει....''
‘’ Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος αντιπαλός μουΕάν μείνω θα γίνω αδιάφοροςΣτα μάτια σαςΥπάρχει άραγε χειρότερη μοίρα για μένα ; ‘’Η ποίηση στο ΄΄ Κήπο της Εδέμ ‘’ είναι Γυναίκα. Τόσο πολύ, τόσο βαθιά και άρτια εισχωρεί μέσα στη δαιδαλώδη γυναικεία φύση , χωρίς να διστάζει, χωρίς ούτε στιγμή να χάνει το δρόμο , που σκέφτεσαι, δεν μπορεί Γυναίκα έχει γράψει την ‘’ Γέφυρα’’ .‘’ Κάθε βράδυ παλεύω στο χώμαΚαι το ξημέρωμα στο διάστημα’’H Μαριάντζελα Γκίντη γράφει με το αίμα της. Απογειώνει την γραφή με όλο της το είναι. Πνευματικά και ψυχικά αφού η ποίηση της είναι εικόνα και παράσταση την ίδια ώρα που πάνω απ΄όλα είναι αριστογραμμένος λόγος. Όχι σαν μια γυναίκα , όχι σαν δύο αλλά σαν πολλές γυναίκες. Δεν υποφέρει μια φορά. Και δεν υποφέρει μ΄ένα τρόπο αλλά με πολλούς τρόπους.‘’Ο έρωτας φεύγει από το νησίΓυναίκες που μαζεύουν τα βέλη από την γηΖουν με την ανάμνηση τουΑνάμεσα σ΄εγκώμια και κατάρες.Γυναίκες, Ερινύες, μαινάδες. Φωνάζουν στο ΄΄Ήλιος εσύ!’’Η υστερία με ύψιλον κεφαλαίο . Να την βλέπεις και να πισωπατάς. Ιερή μανία . Γενναιότητα. Οίστρος και αυτοθυσία . Κάποιες φορές δεν είναι αγάπη πια. Το ξέρεις. Είναι πάθος ,εμμονή.Ο Γρηγόρης Βαλτινός, η Χριστίνα Μουδάτσου..... δίνουν φωνή στον ύμνο στον έρωτα. Ο ‘’ κήπος στην Εδέμ’’ είναι ένα καθαρό απόσταγμα θρήνου και την ίδα στιγμή μια αποθέωση της ζωής.‘’ Στα τυφλά προχωρώ , μ΄όνειρα παραληρήματοςΣε δικούς σου διαδρόμουςΠου τώρα πια μου κρύβουν μυστικάΟ δικός μας κήπος κάποτε ήταν ανθισμένοςΤώρα είναι γεμάτος ζωύφια και σκόνηΑυτό είναι το τοπίο σήμερα’’
Μια γυναίκα αισθάνεται . Μια γυναίκα άλλοτε μάγισσα , άλλοτε παρθένα. Ακουμπά τον έρωτα με τα μυστικά της γυναικείας φύσης . Σαν μια Πηνελόπη που στιγμές στιγμές παραφρονεί , ξεσπά , θρηνεί. Ίσως γιατί δεν σκότωσε εκείνη τον έρωτα για να πεθάνει μαζί του ;Ποιός να αντέξει να απαντήσει το ερώτημα ;
Στην ποίηση της Μαριάντζελας Γκίντη ακούς , βλέπεις και κυρίως αισθάνεσαι μια αόρατη χορωδία πολλών γυναικών, που τραγουδούν τον ρυθμό που ο έρωτας επιβάλλει. Ακυρώνοντας την ίδια στιγμή για χάρη του , το τρομερό τους μέρος. Έτσι κι αλλιώς οι έννοιες της θυσίας και της γυναικείας φύσης είναι σφιχταγγαλιασμένες. Η γυναίκα για να γεννήσει πρώτα πεθαίνει....''
ANNΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σας
προσκαλούμε στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της Μαριάντζελας Γκίντη. Πρόκειται για μια συλλογή ποιημάτων,
διηγημάτων και φωτογραφιών. Το βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Scene
10 – 7. Τα γραπτά της Μ. Γκίντη χαρακτηρίζονται απ’ τον έντονο ερωτισμό και
μαζί με αυτό την απογοήτευση που τον διακατέχει, ενώ θίγεται το θέμα της ζωής
και του θανάτου αλλά και των δύο φύλων.
Στην
εκδήλωση θα παρευρεθούν ηθοποιοί, οι οποίοι θα απαγγείλουν ποιήματα και θα
παρουσιάσουν τα διηγήματα σαν μικρούς μονολόγους με τη συνοδεία πιάνου.
Θα συμμετέχουν:
Γρηγόρης Βαλτινός
Χριστίνα Μουδάτσου
Γιώργος Μενεδιάτης
Πέννυ Καλαφατάκη
Βασίλης Παπαλαζάρου
Ελίνα Φιλιπποπούλου
Την
εκδήλωση θα παρουσιάσει και θα συντονίσει η Αννίτα Λουδάρου ενώ στο πιάνο θα είναι ο Σπύρος Πρατίλας.
Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου
6.30μ.μ.
Μουσικό καφενείο «Φειδίου 2»
(Φειδίου
2 & Χαριλάου Τρικούπη)
τηλ. κρατήσεων και πληροφοριών: 6945-983264
τηλ. κρατήσεων και πληροφοριών: 6945-983264
Υπεύθυνη
εκδόσεων Scene
10 – 7: Αγγελική Γκαλμπένη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου