ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
Στα τυφλά προχωρώ μ όνειρα-παραληρήματα σε δικους σου διαδρόμους
που τωρα πια μου κρύβουν μυστικά .
Ο δικός μας κήπος κάποτε ήταν ανθισμένος ,
τώρα είναι γεμάτος ζωύφια και σκόνη.
Αυτό είναι το τοπίο μου σήμερα.
Σαν να με κρατάς σ ένα χρυσό κλουβί κρεμασμένο στον χρόνο με την πορτα ανοιχτή μονάχα στο παρόν...Η μνήμη μου εχει σβήσει...Το έκανες θαρρώ μ΄ ένα ανοιγόκλειμα των βλεφάρων σου-
ετσι ο χρονος μετρα απο τότε,με το υγρό σου βλέμμα να ταξιδεύει πάνω στο σώμα μου...
Καταφέρνω να δραπετεύω μερικές νύχτες
και σ'άλλες διαστάσεις του χρόνου...
Προχωράω και βρίσκομαι όλο και πιο ψηλά.
Συναντώ εκείνο το ξαφνικό κενό-που νιώθεις λίγο πριν το μέλλον σου αποκαλυφθεί.
Αμεσως μετά ,κάθε φορά ,η ίδια εικόνα :
Το κλουβί απο μακριά γίνεται σκακιέρα -
απέναντι εσύ και ανάμεσά μας τόσοι νεκροί...
απο το βιβλιο ΄΄ό κηπος του τελευταίου Ερωτα΄΄
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου