Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
Βλέπω τον φόβο στα μάτια σου -να γυαλίζει -να ορμά συστρέφοντας το βλέμμα σαν ερπετό σ όποιον βρεθεί κοντά σου, λίγο πιο κοντά απο την απόσταση που αντέχεις...
Μια ψυχή που φοβάται την απουσία -την μοναξιά -την απώλεια-μια ψυχή που μιλά μέσα από τα μάτια σου και τα κρατά πεισματικά ορθάνοιχτα τις νύχτες...
Μάτια που αρνιούνται να παραδωθούν στα όνειρα από τον φόβο ενός εφιάλτη.Αρνιούνται να ονειρευτούν μια αγκαλιά μια θάλασσα και να βουρκώσουν απο ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη.Να καθρεφτίσουν την ζωή αρνήθηκαν τα μάτια σου....Πλημμύρισαν από φόβο.Φόβο που μοιάζει με πέπλο απο λάσπη που λερώνει την μέρα σου.Αλλιώνει τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος.Φέρνει βοή στ αυτιά σου από κλάμματα χιλιάδων παιδιών που εσύ ο ίδιος αναπαράγεις...Σαν κρυφά παράπονα οι φόβοι σου τυλίγουν κάθε σου εκατοστό και αυτοεξορίζεσαι μαζί τους σε σκοτεινή σπηλιά.Την σπηλιά του φόβου.Φοβάσαι?
Θυμίσου το φώς, υπάρχει.
Αν στρέψεις το βλέμμα σου αλλού.
Εκεί που ξεκίνησες.
https://www.youtube.com/watch?v=NKK0vdMAaBQ
6/4/2013
Μαριάντζελα Γκίντη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου